Ścieżka dydaktyczna zlokalizowana jest na terenie Rezerwatu Przyrody „Jezioro Drużno” i liczy około 1 km. Trasa ścieżki prowadzi wzdłuż malowniczej rzeki Dzierzgoń, aż do wieży widokowej położonej przy ujściu rzeki do jeziora.
Rezerwat przyrody „Jezioro Drużno”, o powierzchni 3064 ha, jest jednym z najpiękniejszych rezerwatów ornitologicznych środkowej Europy. Utworzony został w 1966 r. w celu zachowania miejsc lęgowych ptactwa wodno-błotnego oraz piękna krajobrazu. Obejmuje on akwen jeziora Drużno oraz przyległe doń podmokłe grunty, lasy olchowe i zarośla wierzbowe.
Drużno jest jeziorem zalewowym o przeciętnej głębokości 1,20 m. Jego wody są zarośnięte roślinnością o liściach pływających. Obserwujemy tu: grążele żółte, grzybienie białe i grzybieńczyki. W wielu miejscach występuje: rogatek sztywny, strzałka wodna, rdestnica pływająca, wywłócznik okółkowy i osoka aloesowata.
Brzegi jeziora porośnięte są między innymi: trzciną pospolitą, pałką wąskolistną i szerokolistną, jeżogłówką i turzycami. Trudno dostępne trzęsawiska i szuwary są doskonałym schronieniem i miejscem lęgowym dla ptactwa błotnego i wodnego. Na terenie rezerwatu gnieździ się 110 gatunków ptaków. Pojawiają się tu także licznie ptaki żerujące i przelatujące. Łącznie na tym obszarze zaobserwowano 221 gatunków ptaków. Możemy tu spotkać między innymi: mewy śmieszki, rybitwy, perkozy dwuczube, żurawie, gęsi gęgawe, kaczki, bieliki, błotniaki stawowe, myszołowy, gołębiarze.
W trzcinach możemy zobaczyć między innymi: rokitniczkę, wąsatkę, a w olchach i zaroślach wierzbowych: dziwonię karmazynową, dzięcioła małego i czarnego, droździka oraz wiele innych ptaków. W wodach jeziora licznie występują wzdręgi, karasie, płocie, liny, leszcze, okonie, szczupaki i węgorze. W przybrzeżnych zaroślach z chronionych ssaków możemy tu spotkać: nietoperze, gronostaja, wszędobylską wydrę, łosia, bobra.
Przez Jezioro Drużno prowadzi tor wodny Kanału Elbląskiego doskonale widoczny z wieży. Ponieważ poziom wody w jeziorze i rzece podlega znacznym wahaniom, trasa ścieżki czasowo może być zalana i niedostępna (głównie w okresie zimowym i wczesną wiosną). Poruszanie się po ścieżce jest możliwe jedynie pieszo. Ścieżka nie jest oznakowana, nie posiada tablic edukacyjnych.